Week 2
Maandag 8 maart
Na niet echt een denderende nacht zijn we vroeg opgestaan. Omdat we nu zonder stroom op de camping zitten gaat de koelkast op de accu en dat is s’nachts best een hard geluid. Hebben we lekker gedoucht en ontbeten en gaan we een nieuwe poging doen om meer info te krijgen over de nationale parken en een kaart te bemachtigen waar de campings wel op staan en ook overzichtelijk is. Deze konden we gisteren niet vinden. De kaart die we zochten hebben we jammer genoeg niet gevonden. Maar we zijn wel naar het natuurpark geweest. Hier hebben we een medium wandeling gemaakt wat goed te doen was. Het weer was schitterend. S’ochtend was er nog nevel maar toen we tegen 1 uur terug waren bij de parkeerplaats was het helemaal open getrokken en hebben we schitterend weer. De route zelf was mooi om te lopen. We heben een record aantal trappen gehad maar het uitzicht was mooi. Hebben ook verschillende soorten maten hagedissen gezien en zowaar een slang. Na deze wandeling zijn we het plaatjes Katoomba binnen gereden en hebben we wat boodschapjes gedaan en de laatste dingen op het internet bij gewerkt. We zijn verder gereden op zoek naar een slaapplek. We hadden namelijk een mooi kampeerterrein in he nationale park gezien. Hier wilde we heen. We zijn ook halverwege gekomen. We hadden toen al ongeveer een kilometer op een dalend zandpad met rotsstenen en geultjes gereden, toen we het bordje zagen dat we zo nog 4 kilometer moesten rijden en dat je bij regen weer zeer moeilijk weer omhoog kon komen. Dit heeft ons doen besluiten om toch maar terug te keren omdat we een gehuurd iets hebben. Aangezien we niet meer terug wilde naar dezelfde camping zijn we de andere kant op gereden. Richting het noorden naar het plaatsje Richmond. Nou we hebben gemerkt dat dit geen toeristische gedeelte was want de camping waren ver te zoeken. Uiteindelijk in het plaatsje Winstor hebben we een camping gevonden. We zijn uiteindelijk de camping opgereden en hebben de camper geparkeerd. We hebben niemand van de eigenaars gezien en het was ook een niet echt luxe camping. We zaten aan een mooi meertje en de temperatuur was lekker.
Dinsdag 9 maart
De buren waren al tegen 6 uur aan gereden wij zijn om 7 uur weggegaan. We hebben nog even gekeken of we mensen zagen die bij de camping hoorden maar dit was niet het geval. Dan maar niet betalen. We zijn verder gereden door verschillende natuurparken. Het was een mooi route waar we weinig ander mensen tegen kwamen. Tegen negen uur hebben we wat ontbeten en hebben we verder de route van vandaag gepland. Bij het ontbijt stond nog een andere camper waar we even mee gebabbeld hebben en waar we ook weer nieuwe ideeën gehoord hebben. We hebben weer een route door de bossen gehad en zowaar in anderhalf uur tijd maar 1 auto tegen gekomen. Das best een rara gewaar wording. In het plaats Singleton hebben we dan eindelijk een wegen kaart atlas gevonden waar dan ook campings e.d. opstaan. Na een lekkere lunchen zijn we verder gereden naar Seal Rocks. Weer lekker binnendoor. Waar tijdens een berg ritje een leguaan ineens de weg overstak. Wel gaaf om te zien. We hadden op de kaart een kampeer plaats in een nationaal park gezien en daar zijn we naar toe gereden. Gaaf om te staan. Mooi bij een meer waar je lekker kunt zwemmen, barbecue er bij en tussen de wilde dieren. Ook hier hebben we een leguaan gezien. Vanavond houden we het hier wel uit. We hebben het schouwspel van een ondergaande zon mee mogen maken.
Woensdag 10 maart
Door de vroege dieren geluiden zijn wij wakker geworden en zijn we dan ook maar langzaam aan opgestaan. Na het ontbijt zijn we aangereden. We zijn eerst richting Seal Rocks gereden. Hier hebben we even op het strand gelopen en wat schelpen gezocht. Nu kijken of we deze goed mee neer Nederland krijgenJ In de verte even nog een pelikaan op de foto gezet en weer richting het noorden. Vanaf de snelweg was er een toeristische route aangegeven. Deze zijn we gaan volgen. Wij dachten aan wat rustigere geasfalteerde wegen. Dat was het in het begin ook maar hier in Australië wordt een toeristische route makkelijk over een gravel (zandpad) geleid. We hebben dan ook 30 km over een lekker stoffige en hobbelig pad gereden. In de heuvels met heel veel mooie uitzicht punten met als achtergrond het gerammel van de inboedel van de camper. Halverwege kwamen we uit bij de Ellenborough falls. Hier hebben we uitzicht gehad op de waterval en van de andere kant bekeken. Van hieruit zijn we naar onze camping gereden in het plaatsje Dorringo. Een plaatsje in de bergen op 2200 meter hoogte. Hier kwamen op de avond de eerste Nederlanders tegen. We waren vroeg op de camping. De tijd die we hadden hebben we benut voor de was. Het weer was goed en een aantal dingen was voor de avond al droog. Jammer genoeg sloeg het weer om en is het hard gaan regen.
Donderdag 11 maart
Bij het opstaan kwam het met bakken uit de hemel. Op de camping stonden nog een Duits groepje die in tenten sliep. De tent van hun was geheel doorweekt. Wij hebben snel alles opgeruimd en gekeken hoe we de natte kleding zo goed mogelijk konden vervoeren. Uiteindelijk bleek het hangkastje naast de koelkast de meest ideale positie. Een aantal kleding stukken hing ook in de cabine zelf. Het was even behelpen maar de regen hield op toen we wat lager gelegen gebied in reden. De gehele dag was echter niet mooi. Zeg maar gerust een lekker Nederlandse herfst stormpjes. De Sky walk hebben we niet gedaan omdat er door de regen zo slecht zicht was dat je er niets van zou zien. We hebben vanwege het weer vandaag wat meer kilometers gereden en zijn uiteindelijk in het plaatsje Iluka een camping gaan zoeken wat gelegen was in het Bundjalung National park. Vanuit onze staan plaats konden we zo de zee zien. Deze was vanwege het weer extra ruig. We hebben ook nog gepoogd om een strand wandeling te gaan maken We zijn ook daadwerkelijk een kleine 500 meter gelopen. Toen waren onze broeken zo nat dat we maar besloten hebben om terug te gaan. Nadat we iets droogs aan hadden zijn we gaan koken. We hadden het voor ons zelf makkelijk gemaakt en hadden een fles met pannenkoeken beslag meegenomen. Nou dit is voor herhaling vatbaar want het zijn echte Amerikaanse pannenkoeken. Iets dikker en luchtiger als bij ons. Tussen de buien en de stortregen hebben we de camper laten doorwaaien om de damp uit de auto te krijgen. Tegen de avond zijn we in de achterkant van de camper gaan zitten en konden zo zien hoe de avond in viel. Jammer van het weer anders hadden we echt een mooie zonsondergang gehad. Maar ja vandaag geen zon gezien L.
Vrijdag 12 maart
Vandaag werden we wakker van de regen die kletterde op ons dakje. Binnen in de camper hoorde we het op de bekende plekken weer druppen. Nadat we weer rij klaar waren gingen we vandaar richting het Tucki Tucki park Hier zouden de koala beren in het wild rondlopen. Wat een stukje moest zijn van 50 kilometer snelweg werd 100 kilometer toeristisch. We kwamen in de file terecht vanwege een auto ongeluk. Via mede filemensen kregen we te horen dat het minimaal 3 a 4 uur zou duren. Ze adviseerde ons terug te gaan naar een grote stad (zo’n 65 kilometer terug). We hebben gedraaid en zijn uiteindelijk de GPS maar gaan volgen en reden we binnen door over gravelpaadjes. Deze was door de regen wat glibberig en vies geworden. We hebben nu dan ook geen witte camper meer maar een rood, bruine. Hoe meer we van de camping afreden hoe minder het ging regen en in de loop van de middag scheen waar de zon. In het park hebben we in het wild 4 lieve koala beren gezien. Was wel grappig wij lopen een rondje in dat park (aangelegd pad) en bij elke boom kijk je wel omhoog om te kijken of er iets zat of niet. Op het einde van de route zagen we eerst een slang en later zo lief kleine beertje. Een stukje verderop waar we de auto geparkeerd hadden hebben we er ook nog 3 gezien. We hebben van horen zeggen dat het meest oostelijke dorpje van Australië Byron bay was. Natuurlijk moesten we dat plaatsje aan doen. We hebben aan het strand genoten van de surfers (zonder zeil maar echt surfen op de golven). Het is leuk om te zien dat de jeugd hier al zo vroeg leren om te surfen. Je ziet daar kleintjes op die planken staan of het niets is. Van hieruit zijn we naar de camping gereden in het plaatsje Pottsville. Dit was een wat luxere camping en zeer relaxed. Aangekomen hebben we eerst nog de wat nattere wasdelen buiten opgehangen en zijn we lekker gaan barbecue. Ook hier hebben we weer een stortbui gehad maar gelukkig bleef het in de avond bij 1 en was het eigenlijk een beste lekker avond met veel wind maar deze was aangenaam warm.
Zaterdag 13 maart
We hebben om 10 de camping verlaten en zijn we richting het lamington national park gereden. Onderweg kregen we de bordjes van een exotische fruitteler te zien. We zijn deze eerst gaan bezichtigen. Jammer dat onze credit card kuren had anders hadden we echt de plantage kunnen zien. Nu hebben we alleen de eerste informatie meegekregen. Tevens hebben we wat exotisch fruit gekocht, zodat we zelf konden proeven. Achteraf hebben we gemerkt dat deze fruitkweker heel wat goedkoper was als de normale supermarkten. In het plaatjes Canungra hebben we eerst de belangrijkste dingen geregeld. Zoals bankzaken en boodschappen. Tevens hebben we bij het informatiepunt (soort VVV) informatie gevraagd over het kamperen in het national park. Dit was maar goed ook want het bleek dat je van te voren moest reserveren. De persoon achter de balie was zo vriendelijk om haar internet af te staan. Zo konden we het regelen. We gaan 2 dagen op dit park staan. De weg er naar toe was al spannend want het was 35 km de berg op rijden en verschillende stukken waren alleen voor 1 auto. Het was inspannend rijden maar wel gaaf. Jammer was dat het weer de berg op steeds slechter werd. Op de berg aan gekomen wisselde regenbuien elkaar af. Aangekomen in het park hebben we met veel moeite de camper kunnen parkeren op een plaats waar deze ook mocht staan. Vanwege de regen hadden we niet echt veel grip en dan een camper achteruit in pakeren op een helling is een uitdaging JJJ. We hebben het park even bezichtigt en tijdens het rond je lopen kwamen de kalkoenen je al tegemoet. Tevens hebben we 2 kangoeroes gezien. Deze hebben we maar gelijk vastgelegd op foto. Een kangoeroe had een kleintje in haar buik en deze stak af en toe zijn kopje er uit. Dit is dus digitaal vastgelegd J. We waren tegen 3 uur op de kampeerplek. We zijn naar het informatiecentrum gegaan van de ranger. Hier hebben we van alles gezien en gehoord m.b.t. het wandelen in het national park. We hebben vandaag de heel toeristische boomtoppenpad gevolgd en zijn de botanische tuin gaan bezichtigen. We hebben nog even bij O Reilly’s gekeken in de shop en zijn toen terug naar de camper gegaan. (O reilly’s is een soort resortspark waar toeristen een cabin kunnen huren en van hier uit het national park kunnen bezichtigen. Tevens organiseren ze van uit het dorp diverse activiteiten. Van vroeger uit is het zo geweest dat Dhr O reilly het park opgezet heeft). Het avondeten hebben we binnen genuttigd omdat het buiten nog steeds te nat was. Na een gezellige avond lekker na bed gegaan en de lekkage punten verankerd met extra doeken.
Zondag 14 maart
Vannacht hebben we beide niet echt lekker geslapen. We zijn veel wakker geweest en het heeft deze nacht flink wat geregend. We waren vroeg opgestaan. Na een lekkere douche en een goed ontbijt zijn we uiteindelijk toch gestart met een wandeling. We hebben tegen 9 uur de kampeerplaats verlaten. Bij het informatie punt van de ranger hebben we aangegeven welke route we gingen volgen. We lopen op en neer naar de Yerralahla (blue pool) We volgende de red ceder tracking. Gisteren hebben we namelijk al wat meer informatie gevraagd en bij de rondgang hadden mensen tot hun knieën in het water gestaan bij de doorwaad plaatsen. Aangezien wij nog een aantal weken willen volgen met ietwat droge schoenen en bij zoveel regen doen we de rond gang dus niet. Ze hebben ook aangegeven dat we de broekspijpen in de sokken moesten doen vanwege de bloedzuigers. Dit bleek achteraf geen overbodige luxe. De tocht zelf was eerst 400 meter dalen. Dit ging gelijk matig en we hebben verschillende planten en bomen gezien. We beseffen nu eigenlijk pas echt hoe zuinig we op dit stukje natuur in de wereld moeten zijn. ZO indrukwekkend en mooi. Verschillende paddenstoelen zijn we tegen gekomen en we hebben verschillende watervallen gepasseerd. We zijn met lichte miezel vertrokken en de gehele tocht heeft het geregend. Was er geen regen dan waren het de druppels van de bomen waar we behoorlijk nat van werden. Onder aangekomen goot het. We hebben een waterval partij gezien en gepoogd dit vast te leggen maar dit was door het weer wat lastiger. De terug weg ging geleidelijk omhoog en de trapjes (van natuursteen) maakte het hoogte verschil. Halverwege de terugweg kwamen we de eerste bloedzuigers tegen. We zullen die vast ook op de heen weg gehad hebben maar toen zijn ze ons niet opgevallen. We hebben er een paar verjaagd maar het zijn hardnekkige beestjes L. AL klimmend werd het ons duidelijk dat we van buiten nat werden van de regen maar van binnen van het zweet. Stiekem merk je toch wel dat je weer 400 meter moet stijgen. Op het einde van de tocht hebben we het resultaat kunnen aanschouwen van de bloedzuigers. Die krengen wringen zich gewoon door de sokken heen!! Bij de camper aangekomen hebben we eerst maar de schoenen uit gedaan en de pijpen van onze broek afgerist. We hebben een familie bloedzuigers van onze benen verwijderd. De wondjes blijven behoorlijk lang bloeden. Nadat we de kleding en de schoenen bloedzuiger vrijgemaakt hebben, hebben we een lekkere bak koffie gedronken en hebben een rustige middag in petto. Misschien dat we vanavond gaan eten bij O reilly’s dat zien we wel. We zijn nog wel naar O reilly’s gelopen maar dat zag er zo chique en niet open uit dat we maar besloten hebben niet naar binnen te gaan. Wel was daar een informatie bord voor de mensen van het ressort waar ze vermelden de weersomstandigheden en de verwachtingen. Van dit jaar maar ook van afgelopen jaar. Bleek dar er in de maand Maart al 400 ml meer regen was gevallen dan vorig jaar in het gehele jaar gevallen was. Terwijl hun schreven dat de maand Mei de natste maand van het jaar hier is. Bij de camper hebben we ons het zelf gemakkelijk gemaakt en hebben in de camper verschillende puzzeltjes en spelletjes gedaan. Tevens hebben we nog een gesprek met een Amerikaans echtpaar gehad die nu 6 maanden in Australië verbleven met een groep Amerikaanse biologie studenten. We zijn lekker lui op ons bed gaan liggen en hebben de foto’s en de stukjes bijgewerkt.