Week 1
Zondag 3 september
Vroeg opgestaan omdat we rond 6 uur op Schiphol moesten zijn. Gelukkig hadden we gisteren alles klaar gemaakt en hoefde we alleen de laatste dingentje nog te doen. Zo zaten we een half uur later als gepland in de auto maar dat maakte niet zo veel uit want het was nog heerlijk rustig op de weg. Om half zeven hebben we de auto geparkeerd en stond er gelijk een taxibusje op ons te wachten die ons mooi bij de goede gate afzetten. Schijnbaar heeft America Airlanis een nieuwe manier van inchecken want alles moest nu digitaal voordat we onze koffers konden inchecken. Bij ons werkte dat niet dus een steward heeft ons geholpen. Weer in de rij om de tassen in te leveren en toen door de douanecontrole. Stomaband en scan apparaten gaan niet samen. Bij elke douanecontrole is hij er uit gehaald omdat ze niet onder de band konden kijken. Zodra hij die band dan los deed schrokken ze weer van de stoma š. Ze zien denk ik wel eens viezere dingen daar. Geert werd goedgekeurd en zijn we eerst wat gaan drinken en onze boterhammen gaan eten. De gate op gezocht en wachten dat we in het vliegtuig konden gaan. De vlucht van Amsterdam naar Dallas is goed verlopen. We hebben een rustige vlucht gehad. In Dallas de bagage op halen en daar tot de conclusie komen dat er maar 1 rugzak is en die van mij niet. Aan een man gevraagd daar in Dallas die bij de bagage zat en die zei hij wordt rechtstreeks naar Denver gebracht. Daar dan maar op hopen. De vlucht van Dalles naar Denver had anderhalf uur vertraging door het slechte weer in Dallas waardoor we pas tegen half zeven landen in Denver. Hier naar de bagage en wat we al vreesde was de rugzak er niet bij. Bij zoān balie alles doorgeven en dan maar hopen dat hij op tijd in het hotel komt. Wel balen. Met een bus werden we naar het autobedrijf gestuurd en dit ging eigenlijk heel vlot. We konden eindelijk naar het hotel toe en tijdens het rijden was het even wennen aan dat het een automaat was en dat het door de regen en gelijk in het donker rijden niet prettig was. Maar het is gelukt. Ingecheckt en gelijk naar de kamer om te gaan slapen. We werden op de televisie al welkom geheten. Verder eigenlijk geen aandacht aan de kamer gegeven als alleen de airco uit gezet. Om 21 uur lokale tijd lagen we in ons bed. We waren wel bijna 23 uur op en echt brak
Maandag 4 september
Beide hebben we tot 12 uur goed geslapen. Daarna was het drama. We vielen wel in slaap maar allemaal van die hazenslaapjes dus echt fit waren we niet. Vandaag hebben we een rustige bijkom dag gepland en nadat we dus weten dat we een spullen missen toch maar eerst naar de winkels om dingen te regelen. Het ontbijt is echt Amerikaans maar dus niet aan ons besteed. We hebben het deze keer maar gehouden op de toast. Zo wie zo is door het tijdsverschil mijn maag van slag want echt zin in eten hebben we niet. Alleen hebben we allebei echt veel dorst. Eerst naar de Walmart geweest. Dit is zo iets als het trefcentrum maar dan 10 x zo groot. Echt van alles hebben ze daar. Daar de benodigde dingen gehaald en toen naar de T-mobile shop om een prepaid kaartje voor geert zijn telefoon te kopen. Hierna hebben we wat caches in de buurt gedaan echter was het 30 + en valt het op dat er niet veel schaduw is. Dus rustig gewandeld en schaduwplekjes gezocht en al veel gedronken. Nu even relaxen op de kamer een 3 kwartier voordat we wat gaan eten en ons event gaan organiseren. Wel jammer dat we nu de spulletjes missen van het geocaches want die zitten in mijn rugzak. We hebben heerlijk gegeten in een steakhouse en op de parkeerplaats hadden wij een event georganiseerd en dit was echt heel gezellig. Vorige week zou er nog maar 1 persoon komen en nu hadden we een gezellige groep van ongeveer 15 mensen. Nu weer lekker in het hotel rond 5 uur gelezen op de site dat de tas vanavond om half negen geleverd zouden worden aan het hotel. Echter bij terugkomst was het helaas niet zo. We op de kamer nog eens alles ingevoerd en dit aan die persoon laten lezen en die bevestigde dat zij het ook zo zou interpreteren maar dat er niets geleverd was en het hotel zou moeten tekenen. We wachten wel af.
Dinsdag 5 september
We hebben een betere nacht gehad met meer doorslapen maar nog niet optimaal. Dat begin je wel te merken. Misschien dat het ook aan de hoogte ligt waar we nu zijn dat dit ook invloed heeft op hoe je je voelt. Na het ontbijt hebben we onze spullen gepakt om naar Pikes Peak te gaan. Een 4000 meter hoge berg die we met de auto opgereden zijn. Het was ongeveer anderhalf uur rijden van hier en je merkt dat als je uit de stad bent het rijden wel relaxter wordt. Bij de ingang van het park hebben kregen we tips en vertelde ze ons dat we binnen 3 kwartier boven konden zijn. Nou bij ons heeft dat echt wel langer geduurd š Het was een schitterende tocht met echt steile stukken. We hadden ons al voorgenomen om vaak te stoppen zodat we een beetje konden wennen aan de hoogte. Tevens lagen er op deze plekken ook geocaches dus dat kwam goed uit. Bij 3000 meter kreeg ik wat last van mijn buik en geert had gelukkig nergens last van. We waren door locals al gewaarschuwd dat we heel ānatā moesten zijn dus veel water drinken dan heb je geen last van hoogteziekte. Die buikpijn had er ook mee te maken want op de terug weg was ik er ook van af. De top was koud maar heel mooi. Je had mooie vergezichten en natuurlijk een souvenirs winkel. Al hebben we gemerkt dat Amerika geen goedkoop land is. Na 40 minuten hebben we de terug weg gestart omdat we alles wel gezien hadden en ik ook wel meer last kreeg van niet fit zijn. De afdeling gestart dit was echt in een automaat in de B stand en veel remmen. Na het steilste punt was er een kantoor die keek naar de remmen of die niet te heet waren anders moest je wachten. Gelukkig waren de mijne goed en konden we gelijk doorgaan. Nog even een dorpje bezocht voordat we echt aan de terugreis begonnen. In Denver bij de grote gele M gegeten. We hebben de coinās vanavond ook nog weggebracht naar de persoon die zorgt dat ze rondgebracht worden aan de mensen die op het event waren. Zo is onze schuld door American Airlines veroorzaakt ook weer opgelost. Om half acht terug op de kamer en heeft geert dingen voor morgen geregeld en ben ik alle verhaaltjes gedaan en caches gelogd. Morgen krijgen we de camper.
Woensdag 6 september
Vandaag is wissel dag. We gaan de gehuurde auto omruilen voor een RV (is Amerikaans voor camper). We pakken onze spullen in onze rugzakken en na het ontbijt verlaten we het hotel. Als eerst brengen we de auto terug naar het verhuurbedrijf bij de lucht haven. Daarna voor de eerste keer een Uber besteld die ons dan weer naar de camperverhuurder in Denver brengt. Hier zijn we ruim op tijd en vullen de laatste gegevens in. Om 1 uur krijgen we dan uitleg en kunnen we de camper in laden met onze spullen waarna we mogen vertrekken richting het plaatsje Mingo in Kansas, hier ligt nl de oudste nog fysieke cache ter wereld en die mag natuurlijk niet worden overgeslagen. Google maps geeft aan dat het 252 mile is tot daar. De tijd zegt dat we e dan om 18.30 uur zijn. Onderweg op een rustplaats kijken we voor een overnachtingsplek. Die vinden we bij het plaatsje Goodland bij Geocachedame granny op de RV campground. Nadat we wat ge geokletst hadden hebben we onze spullen uitgepakt en een plekje gegeven voor de komende 22 dagen. Morgen dan gaan we naar Mingo en vandaaruit zien we wel verder.
Donderdag 7 september
Na een goede maar warme nacht hebben we ontbeten en zijn we eerst de caches gaan doen die nog aan het begin van de camping oprit lag. Daarna alles opgeruimd en zoals altijd de eerste keer was het even zoeken hoe alles ging. Wel heerlijk dat we een eigen wc hebben want dan oef je in de nacht niet naar het wc-hok te lopen. Net toen we weg wilde rijden kwam de Granny nog aanrijden en na een laatste praatje gingen we op weg naar de Walmarket. Nu voor de komende dagen wat inkopen gedaan en zoals het er nu uit ziet hoeven we alleen de verse dingen nog te kopen. Want voor een persoon huishouden kun je hier geen inkopen doen. Alles is veel. Daarna nog even op zoek gegaan naar wat spullen die we voor de camper nodig hadden. Al met al waren we daar langer mee bezig dan dat we eigenlijk gedacht hadden. Snel in de camper en op weg naar het plaatsje Colby. Volgens Granny moesten daar echt leuke cache liggen. Dat was ook zo en daar hebben wee ook een deel van gedaan. Want we wilde ook verder. Doel was Mingo en die hebben we ook gehaald. Soms denken wij dat Nederland warm kan zijn maar vandaag was echt zoān mega hete dag. En wat je in Nederland hebt, schaduw, heb je hier dus bijna niet. De locals zijn dan ook blij als er zondag regen verspeld is. Nu hopen dat het echt gaat gebeuren. Onder een heerlijk warm zonnetje hebben we de oudste gevonden en ook de cacheās die daarbij lagen. Hierna rijden we weer naar het zuidwesten. We besluiten om de autobaan te verlaten en dan op de binnen wegen te rijden. Daar mag je 65 mijl wat betekend dat je ongeveer 110 km met de camper rijdt. En nu ook zie je steeds weer dat weidse blikken. Bijna geen natuur maar veel weilanden en akkers. En een nieuw soort granen wat we niet kende. Geert heeft het opgezocht, het was sorghum. Een soort super food. De tocht eindigde in het RV campersite bij het oude spoorhuis van Wallace. Je kunt het vergelijken met een gop plek in Nederland. We staan hier met 2 andere, een caravan en een mega camper Het dorpje ziet er eigenlijk best leuk uit als men er wat meer aan gaat doen. Een aantal inwoners doen hun best. Na een heerlijke maaltijd hebben we nog een rondje door het dorp gemaakt. Door een geocache kwamen we bij het museum uit. Daar was een heel tentenpark van indianen en cowboys aan het opbouwen. We kwamen met iemand aan de praat er wordt een soort event gehouden om de geschiedenis in kaart te brengen. We hebben maar besloten om nog een dagje langer te blijven zodat we morgen daarnaar toe kunnen gaan en naar het koffiehuisje (het oude bankgebouw). In de avond lekker rustig aangedaan.
Vrijdag 8 september
Na rustig ons gewassen en ontbeten te hebben zijn we naar het āNative tribes of the high plainsā gegaan. Een event waar de inheemse bevolking (Indianen) en de Amerikanen uitleggen hoe ze met elkaar om hebben leren gaan. Vandaag waren er vele groepen van scholen waar het ook als leerstof was voor de kinderen. Door 12 posten te bezoeken kreeg je een goed beeld van vroeger en nu hoe men elkander heeft leren respecteren. Ook hebben we nog het museum van Fort Wallece bezocht waar veel uit het verleden stond uitgestald en leuke gebouwen zoals een stationsgebouw en een kerk en een loods vol met allemaal koetsen en andere oude werktuigen en hulpmiddelen als prikkeldraad in alle soorten en maten. Bij een foodtruck hebben we nog een sandwich met pulled pork gegeten en ieder een halve liter limonade. Rond 2 uur zijn we weer naar het dorpje gelopen omdat het erg warm was in de zon (90 F). Op weg naar onze camper nog wat gedronken in het oude bankgebouw wat nu als een koffietentje met antiek shop was omgebouwd. Hier een leuk gesprek gehad met eigenares en haar kleindochter van 4 welke ons de oren van de kop heeft gepraat. Terug bij de camper hebben we verder rustig aangedaan en in de avond nog even buiten gezeten en met de nieuwe buurman even een praatje gemaakt. Morgen staat er weer een lange reis dag op de planning. 298 mi rijden naar Great Sand Dunnes Oasis.
Zaterdag 9 september
Vandaag hebben we onze route vervolgd van onze reis door America. Onderweg had Yvonne een aantal geocaches uitgezocht waar we zouden stoppen. Zo kwamen we onder meer bij een treinwagon, kerkhof en een vervallen tankstation. Ook vanden we een aardtag (een soort coin).Onderweg zagen we ook cactussen en andere woestijn planten. Het laatste stuk was weer flink klimmen voor onze camper want ons einddoel was op 2450 meter hoogte. We staan een 4 mile van het park af dus daar hoeven we morgen niet ver voor te gaan. Vanavond heeft Geert nog de zonsondergang op de fot gezet en hebben we nog wat verplichte dingen als een verslag maken gedaan.