Week 3
Zondag 17 september
Wat is het hier lekker rustig op de North Rim. Lekker ontbeten en ons aangekleed. Alles weer achter de deurtjes zodat er niets in het rond vliegt met rijden. Als eerste gingen we nog even naar het vistor center voor de stempel van het park te bemachtigen. En daarna weer de 73 mile lange weg het park uit vervolgen. Ge gaan op weg naar de camping in het plaatsje Cannonville zo een 30 minuten van het ational park Bryce Canyon. Onderweg hebben we nog enkele caches gedaan en kwamen we op het laatste stuk nog door Red Canyon, een zeer mooie route door een mooi rood landschap met blauwe lucht. Echt genieten weer. We passeerde de ingang van Bryce en reden door via een afdaling van 4 mile met een percentage van 8% kwamen we in een dal waar we naar enkel miles de camping vonden. Een nette plaats met mooi uitzicht. Hier houden we het wel weer 2 dagen (nachten) uit. Morgen naar Bryce weer een mooie en leuke dag voor de boeg.
Maandag 18 september
Toen we wakker werden was Nederland natuurlijk allang wakker. In de appjes gezien dat Jeroen en Yvonne een dochter Yara hadden. Natuurlijk gelijk maar even gebeld en gefeliciteerd. Vandaag hadden we een dagje natuurpark gepland staan. Namelijk Bryce. We hadden gisterenavond al gezien dat je met een shuttlebus een gedeelte van het park in kon omdat ze liever niet hadden dat je met eigen auto ging. We hebben onze auto daarom ook maar in Bryce geparkeerd en elke 10 a 15 minuten kwam er een bus. Ideaal. We zijn bij het bezoekerscentrum uitgestapt en hebben daar eerst onze stempels gehaald en nog een souvenir gekocht wat goed bij ons in de kast past. Tevens ons even doen voorlichten over een wandeling die wij wilde gaan doen. Helaas was 1 trial dicht omdat deze gerestaureerd moest worden na natuurgeweld echter het alternatief was ook mooi. Met de kaart op zak zijn we weer op de bus gestapt en bij sunset point 11 uitgestapt. Over de rim zijn we naar een uitzichtpunt nummer 13 Sunrisepoint gelopen. Het eerste wat we zagen was dat we dit niet vast konden leggen op foto. Wat indrukken wekkend was het wat je zag en waar moest je een foto van maken. Immens groot gebied van zuilen en verschillende kleuren en zo mooi allemaal. Daartussendoor hebben we een mooi maar pittige route gelopen. (de Queensgarden trail en een deel van de Navajotrail) Het was er druk want vele deden dat maar het was schitterend. Onderaan in het dal hebben we op een versteende boom hebben we geluncht voordat we weer de berg op liepen. De afdeling in het begin was lang echter de eind klim was kort maar heftig. Rustig aan op eigen tempo omhooggelopen en boven aan weer even bijgekomen. We zijn toen naar Bryce point gebracht door de bus. Hier zijn we naar het uitzicht point gelopen en hebben we besloten dat we lopend de rimtrail zouden volgen naar Inspiration point. Dit was goed te doen met mooie uitzichten. We hadden eigenlijk geen zin om op de bus te wachten. Daarom hebben we besloten om geheel door te lopen naar de Sunset point nummer 11. Hier hebben we de bus weer gepakt om terug naar de camper te gaan. Na ongeveer een ronden van 8 km was ons lichaam best moe. Daar kwamen we eigenlijk pas achter toen we in de bus zaten. 😊 In de camper hebben we besloten om het plaatsje voor de camping in Tropic om daar bij de pizzeria wat te gaan eten. Je kon 3 pizza’s maten bestellen. We hadden de middelste gekozen maar achteraf was dat veel te groot. We hebben dus nu al het avond eten voor morgen. 😊 Nu moe maar voldoen terug op de camping en alles weer op orde gemaakt dat we weer kunnen gaan slapen
Queens Garden & Navajo Combination trail (5 Km hoogteverschil 198 meter)
Legenda kaartje
1 Sunset point
2 Parking
3 Wallstreet (afgesloten)
4 Thor’s Hammer
5 Two bridges
6-11-15 Queens garden
7 Queens garden trail
8 The Queen Victoria Hoodoo
9 The hole in the wall
13 The Horse trail start
14 view from above on the Queeens garden
16 A beautiful turn
17 Sunrise point
Rim trail Bryce Canyon (4 km hoogteverschil 30 meter)
Dinsdag 19 September.
Vandaag hadden we een reisdag en we hoefde niet ver. Vandaar dat we eerst wat klusjes in de camper gedaan hebben en rond 10 uur vertrokken we van de camping. Omdat we niet ver gingen hadden we bewust wat langere stops ingemaakt. De eerste was bij Mossy Cave. Dit is nog een onderdeel van Bryce National park echter hoef je daar niet voor te betalen. We hebben hier een half uurtje gelopen en toen kwamen we bij de grot. Een echt grot was het niet maar volgens de Amerikanen wel. Het was wel een mooi gezicht. Daarna zijn we verdergegaan en kwamen we bij een waterval uit. Dit is de eerste die we tijdens de vakantie gezien hebben. De rest van het land was erg droog en warm. Ier is het warm maar er stroomt ook water 😊 Op de terug weg bij de restroom kwamen we een stel Amerikanen tegen en die hoorde dat wij een Nederlands accent hadden. Aangezien ze beide uit Nederland kwamen of ouders hadden die uit Nederland kwamen hadden we wel gelijk contact. Dat merk je zo wie zo wel dat mensen die de roots in Nederland hebben sneller je aanspreken als andere. Weer op de route zijn we gestopt bij Red canyon. Hier ook het visitor centrum bezocht. Een echt wandeling wilde we niet maken maar er lag wel een cache die maar 5 minuten lopen was. Deze hebben we gedaan al zijn we er denk ik ook wel dik 20 minuten bezig mee geweest. Het was hemelsbreed niet ver van de parkeerplaats af echter wel zeker 40 meter hoog over gravelgruis. Dus dat was goed opletten. Maar we hebben hem gevonden en kon de terug weg beginnen. Eerste gedeelte hebben we toch even billen en voeten gebruikt. Daarna ging het goed. Weer verder gegaan en de laatste stop was bij Pink sand dunes. Hier ook een korte wandeling gemaakt en weer verwonderd hoe dit ontstaan is. Wel erg mooi. Tijdens de route zagen we ook veel dieren sporen erg leuk. Hierna vonden we het tijd worden om echt verder te gaan. We wilde nog een supermarkt vinden. Deze vallen hier een beetje tegen. Geen echt vers spul maar we moesten wel wat hebben dus even snel geschakeld en we denken dat we het wel weer alle hebben. Nu was het nog maar 14 mijl naar de camping. Deze was snek gevonden en alles geïnstalleerd en onze rest pizza van gisteren opgewarmd. Goed te eten nog en nu zit ik lekker buiten dit verhaal aan het maken. Het is nog warm 27 graden maar we zitten in de schaduw en het waait best wel dus het is heerlijk weer.
Woensdag 20 september
Vandaag hebben we eerst een heerlijke douche genomen. Want hier was wc en douche in een maar zeer netjes en schoon. Dus er even van genomen. Na het ontbijt zijn we tegen 10 uur vertrokken naar Zion National park. We hadden van andere reizigers gehoord dat je bij het museum gratis kon parkeren. Dat wilde we even bekijken maar we waren te laat en alles was vol. Ook bij het visitor centrum was ook alles vol dus noodgedwongen zijn we weer terug naar het dorp gegaan en hebben uiteindelijk daar een plek gevonden. We moesten er wel flink voor betalen maar dan had je een privé restroom alleen voor die parkeerplaats dus dat was dan wel weer een voordeel. Met de shuttle naar het park en daar konden we in het begin gelijk de bergwaterwandelschoenen van geert huren en een stok. Ik heb alleen een stok meegenomen want ik had mijn sandalen aangedaan. Met deze spullen naar het bezoekerscentrum om onze stempel op te halen en dan met de interne shuttlebus naar het vertrek punt. We voelden ons net of we in de Efteling waren want we moesten in de rij gaan staan en met van die slingers ertussen. Na 3 bussen konden wij erin en deze tijd hebben we maar gebruikt om onze lunch te eten. In de bus kregen we informatie over het park en wat bezienswaardigheden te horen. Op nummer 9 was de eindstop en hier zijn we van start gegaan. De eerste 800 meter was over een begaand pad en daarna liep je verder in de rivier. Het was fijn dat we de stok hadden want met de stroom had je die af en toe echt nodig om steun te vinden. Geert moest in het begin wel even wennen omdat hij al niet zo’n goed evenwicht heeft maar dit ging steeds beter. De diepte varieerde van voetjes in het water tot dat we met ons middel in het water liepen. Gelukkig was dit maar een klein stukje maar nat was je wel. Maar het was superleuk. Op het einde zagen we een kleine waterval. Aangezien men had aangegeven dat het 3 uur heen was en 3 uur terug hadden we op een gegeven moment van we gaan terug zodat we niet te laat zijn. De terug weg verliep sneller dan heen. Toen we weer bij de bus waren kon je precies zien hoe ver ieder geweest was. We hebben besloten niet meer een andere uitzichtpunt of wandeling te doen maar gelijk terug te gaan. Nadat we alles hadden ingeleverd reed de bus net weg en konden we weer in een slang gaan staan. Daar hadden we niet zoveel zin in vandaar dat we lopen terug naar de camper gegaan zijn. Op de route hebben we 1 caches gevonden en een vervroegd toetje (een flink ijshoorntje) gescoord. Bij de camper droge kleren aangedaan en terg naar de camping gereden waar we een snelle hap bereid hebben die we buiten op gegeten hebben. Terwijl we dit aan het doen waren zag je de lucht steeds donkerder worden en het begon flink te waaien. Nu zitten we lekker in de camper terwijl de regen tegen de camper aan slaat en we de wind om de camper heen horen blazen. Moe maar voldaan kijken we terug op een geslaagde dag.
The Zion Narrows Riverside Walk (2,8 Km hoogteverschil 50 meter)
Donderdag 21 September
Vandaag hadden we een lange reisdag. Maar eerst weer even heerlijk gedoucht. Ontbeten en daarna alles opgeruimd. Tegen kwart voor 10 reden we van de camping af. We hadden maar 4 cache ingepland omdat we dus ongeveer 5 uur moesten rijden. Uiteindelijk hebben we er 6 gedaan. De route was lang maar we hadden steeds live TV. De verschillende landschappen die we tegen kwamen waren steeds mooi om te zien en je verbaast je steeds weer hoe de natuur dit heeft kunnen doen. Onder weg zijn we gestopt voor wat te eten, tanken, uitzicht genieten en sanitaire stopt. Op het tanken na hebben we overal een cache kunnen doen. We hebben een groot deel van de route over de snelweg gereden. Op bepaalde plekken mag je dan ook 80 mijl (125 km) rijden. Dat doet dus ook bijna elke Amerikaan. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat met een camper best hard vind. Wij houden het eigenlijk altijd rond 60-70 mijl. (100-110 km). Vandaag hebben we 372 mijl afgelegd. Dat is ongeveer 600 km. Tot de laatste 100 mijl ging het goed. Toen kregen we een alarm op onze display dat service advance trac heten. Even google en dan komt het erop neer dat de wielen niet gelijkmatig draaien. Aangezien we er niet veel van merkte hebben we besloten door te rijden naar de camping en dan maar te informeren. Na dat we telefonische contact hebben gehad blijkt dat dit door veel wind en oneffenheden op de weg kan gebeuren. Beide hebben we vandaag veel last van gehad. Het waaide flink en ze waren veel aan de weg bezig waardoor we geregeld over bulten moesten. In principe zou het morgen over moeten zijn. We wille morgen naar het Arche national park. Tijdens onze vakantie hier zijn we erachter gekomen dat je tijdsloten moest hebben. (een proef wat dit jaar in gegaan is) We hadden dat natuurlijk niet gedaan. Maar vandaag na 18 uur zou dat mogelijk zijn. Dus wekker gezet en hoppa gelijk gekeken en nu mogen we tussen 10 en 11 het park in 😊. We zitten nu op een camping waar we alles hebben maar zelfverziend moeten zijn in je camper. Dus je hebt alleen water stroom en afvoer. Dit werkt ook goed en tijdens de avondronde kwam de eigenaresse nog langs of we wat groente wilde. Zo kregen we 1 paprika, kleine tomaatjes en een klein komkommer uit eigen tuin. Heerlijk en gelijk bij het avond eten meegenomen. Na de standaard verplichtingen in de avond nu even relaxen.
Vrijdag 22 September
Vandaag hadden we voor het eerst deze vakantie onze wekker gezet. We moesten namelijk om 9 uur weg zodat we om 10 uur bij het Arches National park waren. En ja dat is gelukt. Om 6 over tien reden we de poort door. Eerst maar even bij het bezoekerscentrum onze stempels gehaald en sanitaire stop gehouden. Ons zelf even verwend en de uitleg van het park bestudeerd. Daarna zijn we begonnen met het rijden van de route. Je begon gelijk al met een fikse klim maar de camper doet het weer uitstekend. Op verschillende plaatsen van het park zijn we gestopt en we hadden besloten dat we alle kleine wandelingen wilde gaan doen. Allemaal zijn het niet geworden maar op 2 punten na hebben we wel alle bezienswaardigheden gezien. En hebben we toch wel wat gelopen. Het park was mooi en laat zich zien als een park met vele stenen bruggen van verschillende stadiums en soorten gesteente. Je kan het moeilijk beschrijven vandaar dat de foto’s straks meer duidelijkheid zal geven. Het weer was warm en door de stenen werd het nog warmer dus we hebben flink wat gedronken. Het is zo wie zo te merken dat ook hier de herfst aankomt. Overdag is het nog warm maar vannacht hebben we het gewoon koud gehad. Voor vanavond maar een deken extra op ons bed neergelegd. We waren tegen half zeven terug op de camping omdat we vol van het park genoten hadden. Vanavond snel even de dingen voor morgen voorbereid en wat gegeten. Beiden zijn we moe van vandaag.
Zaterdag 23 september
Na het ochtendritueel zijn we richting het Canyonslands Nationaal park gereden. Dit park bekijken we na advies van een Amerikaanse collega van Suzanne. Die zei daar moet je geweest zijn. Nou het was inderdaad indrukwekkend. Het duurde van de hoofdweg wel even voordat we echt in het park waren. Hier hebben we even onze bezoekersstempel gehaald en zijn toen met de auto op pad gegaan. We hanteren hetzelfde principe als gisteren. Stukje rijden en bij de bezienswaardigheden waar het kan een korte wandeling lopen. Dit ging prima en we hebben verschillende canyons gezien. 1 die waar de Greenrivier stroomt en 1 waar de Colorado river stroomt. De Greenrivier komt uiteindelijk in de Colorado rivier uit. Vanaf de uitzichtpunten kon je mooi in de canyon kijken en we verbaasde ons er over dat het park Arches er eigenlijk aan grenst maar dat het daar echt heel anders uitziet als hier. We hebben één arche in dit park gezien. Dat is eigenlijk de enige overeenkomst. Al met al weer een mooi park met andere bezienswaardigheden. Aangezien we vandaag ook nog wat mijlen willen rijden naar het oosten zijn we tegen 15 uur het park uitgereden. In Moab eerst nog vol getankt en de laatste inkopen gedaan. Geert had een toeristische route uitgekozen. Vergelijk het maar met de Geijsterseweg maar dan met veel meer bochten en hoogteverschil. Een erg leuke route die ons van de ene bergpas door een dal naar de andere bergpas stuurde. Uiteindelijk hadden we een kampeerplek gevonden aan een rivier van Lower Beaver Campground. Dit is een kampeerterrein van deze streek die door Bureau of land mangament onderhouden wordt en waar je kosteloos mag staan. Je hebt een composttoilet staan. Toen wij aan kwamen rijden was er een groepje jeugd wat aan het kamperen was. Maar bij het toiletgebouw was een mooi recht plekje. Camper geparkeerd en lekker gegeten. Morgen weer verder rijden.