Week 2
Donderdag 20-9-2018
We zitten nu met zijn tweetjes lekker bij de tent te genieten, van wat te drinken en wat lekkers. Terug kijkend op een super leuke en warme dag. Het is nu nog half negen en we zitten met een trui en een vest lekker buiten. Koud is het niet. Hopelijk is dat vannacht ook zo. Maar vanochtend op tijd opgestaan en wat we al verwacht hadden was de tent niet droog. Dus alles in de auto en de natte tent er maar op gelegd en dat werkte ook prima. We wilde een cache in het dorpje doen maar de weg er naar toe was geblokkeerd omdat ze een boom aan het snoeien waren. Geert kreeg toen een helder idee waar hij zijn hoed gelaten had dus toch maar even snel terug naar de camping gereden en jawel hoor op een steen lag de hoed er nog steeds hoe hij hem gisteren had achtergelaten. Gelukkig maar want die hadden we vandaag niet kunnen missen. Om 10 uur starten we dan met de route en we begonnen gelijk met de beklimming van de Col d’Izoard. Naar de top 2360 meter hoog, wat weer lekker gepaard ging met haarspeld bochten en behoorlijk wat steile hellingen. Maar super genoten van het uitzicht. Op de top lagen 2 caches eerst maar de cache gedaan tegen over het plateau want op het plateau was een buslading toeristen gestopt. Voor de eerste cache hebben we een fikse klimnetje mogen doen maar hadden we prachtig uitzicht en was de cache na wat ff zoeken gevonden. We merken wel dat deze gesteente zo scherp is dat je de huid snel open haalt. Weer terug bij de auto was de bus gelukkig weer vertrokken en zijn we naar het plateau gegaan waar we mooie foto’s gemaakt hebben. Een stukje verder lag er nog een cache en daar zijn we naar toe gelopen en deze hadden we snel gevonden. Via de wandelroute zijn we weer terug gegaan naar de auto en begon de afdaling. Na een aantal haarspeldbochten kwamen we uit bij de casse woestijn. Te vergelijken met een maanlandschap erg mooi. Zo’n 250 meter voor het uitkijk punt hebben we de auto kunnen parkeren en zijn we een wandelpad op gelopen om een cache te zoeken en weer een aantal foto’s te maken. De cache was snel gevonden en maar natuur en beeld aan het opsnuiven. Het blijft gewoon schitterend. Op de top nog even naar het ontstaan van dit schouwspel gekeken en kwamen we aan de praat met een Nederlands echtpaar wat lekker aan het vakantie houden is in het zuiden. Ieder ging weer op pad en wij wilde nu eindelijk wel even wat kilometers maken. We zijn door de vallei van Gorges du Guil gereden. Jammer dat we hier niet konden stoppen om wat te eten. Maar het was spectaculair om het te zien. We zijn gestart aan de beklimming van Col du Vars (2108 M). Vlak voor het dorpje Var hebben we geluncht op een topje waar je schitterend uitzicht had op een vallei. De auto had ook honger dus in Var maar even getankt. Hierna in 1 keer door gereden naar de col. Deze was makkelijker om te rijden omdat het wat vlakker was als de eerste 2 Cols van vandaag en de dagen ervoor. We verwachten dat dit komt doordat het wat glooiender is en er meer ski toeristen komen. Op de top naar een cache gelopen en ons zelf getrakteerd op een ijsje. De afdaling verliep soepel en 15 km onder de top was fort de Tournoux. We hebben het vastgelegd op de foto, het lijkt op een Tibetaans klooster wat tegen de berg zit geplakt. Tegen half vier kwamen we aan het eind van de route. We hebben besloten om in het dorpje Barcelonnette te blijven omdat we anders weer een col over moesten en dat zouden we anders niet halen. Zo belande we wat vroeger op een gezellige goed verzorgde kleine camping waar we de tent geplaatst hadden en lekker gegeten hadden. Na het eten nog een rondje dorp gedaan dan is de cirkel ronde. J
Vrijdag 20-9-2018
Om half acht zijn we op gestaan en eerst lekker van een douche kunnen genieten. Tussen het tent opruimen door hebben we ontbeten. Zo kon de tent namelijk goed drogen. Al met al waren we traag. We gingen namelijk om half elf pas van de camping af. We hebben nog een tijdje met een Duitse dame gepraat die de zelfde route aan het rijden is als wij maar zij op de motor. Alleen zij rijdt hem helemaal alleen. Omdat de camping op de route lag konden we gelijk van start. We reden het dorpje uit en konden gelijk afslaan om de Col Cayolle te beklimmen. Deze was 2326 meter hoog met fikse steile klimmetjes. Een erg mooie route die gelijk starten in een natuur gebied. Namelijk het Mercantour national pak. Het verschil kun je gelijk merken aan het feit dat de wegen veel smaller waren en je veel minder toeristen zag. Door dat we ook zuidelijker reden zag je ook steeds beetje bij beetje de natuur veranderen. Op de top hebben we rondgekeken een cache gedaan en lekker in het zonnetje een kopje koffie gedronken. Toen wij op het punt stonden om weer te vertrekken kwamen we een Zwitser stel tegen die met de mountainbike de berg om hoog geklommen waren. Ze hadden wel een elektrisch ondersteund maar toch 29 km alleen maar klimmen. Nog even gekletst en toen afscheid genomen want hun gingen terug naar de camping en wij gingen weer verder. De afdaling was aan deze kant makkelijker en voor ons gevoel ook korter. Niet met minder haarspeldbochten want de waren er nog steeds. Aan het eind van de afdeling kwamen we in de Gorges du Bachelard. Dit was een mooi gezicht waar je zag dat twee bergen in een smal vallei bij elkaar kwamen. Vanuit de auto hebben we geprobeerd wat foto’s te maken. Uiteindelijk volgen we de rivier de Var en belanden we bij de oorsprong van deze rivier. Dit waren 2 op dit moment kleine watervallen maar die zullen in het voorjaar wel een flink stuk groter zijn. Dat is hetzelfde als met de rivier die we gevolgd hebben. Daar zie je een brede rivier (ongeveer 1 autobaan breed) bijna helemaal droog staan op een klein stroompje na die je op dit moment met een flinke sprong over zou kunnen stappen. Maar met smelt water zal hij wel een stuk wilder zijn J . Aan het eind van de Gorges starten we weer met de klim van de Col du Valberg. Dit is weer de eerste col onder de 2000 meter. Deze zullen we vanaf nu ook niet meer tegen komen. De route naar de valberg was mooi maar niet echt spectaculair zoals we de afgelopen 3 dagen gehad hebben of vanochtend. Zeg maar gewoon dat we verwend zijn. Na de afdaling van de valberg starten we gelijk met de beklimming van de Col de la Couillole. In deze afdaling,met smalle wegen en haarspeldbochten, kwamen we uit in het dorpje Saint Sauvur sur Tinée. Hier hebben we even gestopt omdat we eindelijk wel een keer iets willen drinken maar alles wat we tegen kwamen (dat was niet veel) was op slot. Hier hadden we ook niet iets denderends dus maar besloten na een bezichtiging van het dorpje om door te rijden. Zelfs hier kennen ze bedelaars in dit klein gehuchtje. De afdaling verder kwamen verschillende bunkers tegen die horen tot de franse Magienotlinie. (een gordel van bunkers uit de tweede wereld oorlog). Na 4 km zijn we afgeslagen naar het dorpje Rimplas. Na het Ouverage Rimplas. Een bunkercoplex op een 986 meter hoge rots wand. Jammer dat deze dicht was. Het dorpje zelf zag er ook goed. Hierna was het tijd geworden om een camping te gaan zoeken. Dat viel niet mee want de eerste camping die we tegen kwamen was al dicht. De tweede gaf aan dat er een camping was maar na 2 km nog steeds geen camping te zien. Om gedraaid en terug naar de route want ergens komen we wel een camping tegen. In de GPS hadden we er een gevonden in het dorpje Saint Martin de Vésubie. Hier belanden we op een mooie kleine boerencamping. We liggen tussen de perenbomen en soms vallen de peren zelfs van de bomen. Zo waar 2 andere Nederlandse stellen op de camping. Ons zelf geïnstalleerd, lekker gegeten en als toetje Peren met gekarameliseerde suiker gegeten. Erg lekker. Nu buiten zittend met een bakje koffie het stukje te schrijven met een zoete geur van fruit om je een en lekker aanwezige krekels die je hoort. De auto’s hoor je pas in de verte. Heerlijk!!
Zaterdag 22 september
Vandaag staat het laatste stukje van de Grande routes des Alpes op het programma richting Menton aan de Middellandse zee. Eerst ruimen we alles op dat de auto geladen staat. Daarna wandelen we nog naar het dorpje om wat inkopen als brood en groente en fruit te doen. We komen er achter dat in dit zeer mooie dorp het vandaag markt is en dus wordt er door ons daar inkopen gedaan. Daarna wandelen we weer de berg af naar de camping en halen de auto op om de route te starten. Eerst even nog een cache in het dorpje loggen (altijd leuk). Nu op weg naar de laatste col, de col de Turini van 1607 meter hoog. Deze word ook in de rally van Monte Carlo gereden. Onder weg als we de vele bochten nemen komen we markeringen tegen van start en sectie 1 enz. , is er een rally?? Nee, boven wordt duidelijk dat Pirellie de banden aan het testen is op deze col met wel heel mooie auto’s zoals ondermeer Lamuorgini, Ferrari en Lotus. Hier heeft Geert dan ook zeer vele foto’s gemaakt en hebben we ons boord opgegeten. We dalen weer af, eveneens met vele bochten. Onderweg komen we nog langs een kapel op een rots met een mooi pad van stenen er naar toe, echter geen ruimte voor de auto kwijt te kunnen dus rijden we maar door. In Sospel stoppen we nog even om door het dorpje te lopen en de zeer oude brug op de foto e zetten. Een mooi stadje met weer vele kerkjes. Maar dan toch komen we in Menton en gaan we een camping zoeken. Deze ligt op 25 Km van Menton. We rijden boven langs Monaco en slaan dan weer de bergen in. De wegen gaan weer kronkelen en we zijn intussen ook moe. Uiteindelijk komen we aan bij een kleine camping waar we voor twee dagen onze tent op zetten. Nauw ja na drie keer is scheepsrecht omdat de tent elke keer weernet niet op ons stukje past. Geert heeft et even helemaal gehad. We bereiden het eten en maken alles klaar voor morgen als we naar Monaco gaan. Het blijft lekker buiten en om 10 uur gaan we naar de tent, nog even puzzelen en dan slapen.
Zondag 23 september
Lekker, even geen spullen opruimen en de auto pakken maar vandaag blijven we nog een dagje op deze camping in Peillon. We gaan ons douche en maken het ontbijt klaar en de lunch voor tussen de middag. Om 10 uur zitten we in de auto richting Monaco. In Monaco aangekomen parkeren we de auto in de parkeergarage en gaan de stad in. Eerst lopen we naar de kleine have en zoeken onze eerste cache, deze vinden we in een van de vele parken van deze stad in een kunstwerk. Dan lopen we naar de haven en zien de eerste grotere jachten. Via de roltrappen gaan we een stukje de berg op, op weg naar het paleis van de prins van Monaco. We lopen via de oude toegangsweg naar de top van de berg. Boven is een geweldig zicht op de grote haven en zijn er vele mooie gebouwen met als toetje een kathedraal waar alle voorouders van de prins liggen. Voor de kerk eten we ons brood terwijl we genieten. Dan dalen we af naar de haven waar we op de pier nog een cache loggen. Onder lopen we langs de haven op waar ze een bootshow aan het opbouwen zijn voor over een paar dagen. Geert Herkent het circuit van de GP van Monaco een loodst Yvonne in tegen gestelde richting over het straten circuit. Bij Tabac drinken we bij een Italiaan een kopje koffie waarna we aan komen bij “de Nouvelle Chicane” na het uitkomen van de tunnel welke we even later door lopen en constateren dat het nu al een lawaai is als er personen auto’s door rijden, hoe moet dat dan zijn tijdens de GP? Op het einde van de tunnel nemen we de trappen naar de “hairpin bij grand Hotel”. Hier worden weer wat foto’s gemaakt en genoten hoe men hier de bochten neemt. Daarna lopen we verder om hoog richting het casino. Wat staan hier veel mooie, kostbare auto’s. Vandaar gaan we de weg naar beneden richting de eerste bocht “Saint Devote “. Ook moet er natuurlijk nog een foto worden gemaakt van de start grid. Geert is tevreden en heeft een brede smile op zijn gezicht. Vanaf daar lopen we terug naar onze auto. Via een avontuurlijke route rijden we terug naar de camping waar we de avond nog buiten door brengen met lekkere temperatuur.
Maandag 24 september
Vandaag hebben we weer een reis dag gepland en vandaag mogen we een aardig stukje overbruggen. De navi geeft ongeveer 500 km. Na dat we het standaard ritueel vanochtend afgerond hebben en nat de tent in de auto gelegd hebben zijn we aan gereden. We hebbe de eerste 150 km gepland om zonder tolwegen te rijden. Maar dit schiet echt niet op en hebben daarom maar besloten dat we toch voor de snel weg gaan. Nu waren we een uur vroeger op de locatie dus dat was wel fijn. Het weer was vandaag weer erg zonnig en we gingen het binnenland in en daar stond een behoorlijke wind. Dat was wel te merken op de autosnelweg. Het landschap zag je wel veranderen. Geen palmbomen meer maar wel andere planten die wij alleen maar in de tuin zien thuis. Wel leuk om te zien. Om zes uur waren we op de camping en daar was het file staan voor de balie. Iedereen kwam nu aan. We hebben onze tent opgezet en de buurvrouw van ons is een Nederlandse motorrijdster. Natuurlijk praat je dan wat met elkaar. Nadat de tent stond hadden we geen zin meer om te koken en zijn we naar de snackbar gegaan. De buurvrouw had ook nog niet gegeten dus deze hebben we gezellig mee gevraagd. Zo zaten we met zij 3 gezellig in de snackbar met een camping menu dat goed te eten was. We hebben over van alles en nog wat gepraat en zijn na het eten nog naar Carcassonne gelopen. Het is echt maar een kort stukje vanaf de camping dus dat was relaxed. En we konden de burcht zelfs in. Wij dachten dat deze in de avond dicht zou zijn maar dat is niet het geval. Super leuke foto’s krijg je dan. Tegen 10 uur waren we weer terug op de camping en hebben we in de tent nog wat gelezen en gepuzzeld voordat we gingen slapen.
Dinsdag 25 september
Vandaag hebben we een rustige dag en gaan we geen auto rijden J We lopen naar Carcassonne en vermaken ons daar vandaag. Maar eerst even een relax ochtend. Lekker ontbeten wasje gedaan. Stukje geschreven en na de koffie om half twaalf aan gelopen naar het dorp. Als eerste hebben we een cache gezocht en gevonden bij een kapel bij het begin van de oude brug over de rivier. Hier waren we tot onze verrassing de 2e die de cache hadden gevonden dus een STF in Frankrijk. LEUK. Daarna zijn we bij een mooi parkje nog gaan zoeken naar een cache maar deze niet gevonden en daarom maar door gegaan naar de hoofd poort van de burcht. Hier hebben we onze lunch gegeten en genoten van alle mensen die op het plein zaten en liepen. Daarna nog even een cache opgepakt in de buurt van de toegangspoort en zijn we aan de wherigo begonnen, deze zou ons de burcht laten zien en ook nog ons wat leren ervan. Alle vragen werden vrij gemakkelijk gevonden en zo konden we ook het doosje vinden welke leuk was verstopt in een kasteeltje. Nog even door de burcht gelopen en omdat we het geld op de camping hadden laten liggen de citadel zelf niet ingegaan. Bij de achteruitgang nog een half uurtje gewacht tot dat de jeugd van een schoolreisje allemaal weg waren bij het kunstobject met de cirkels op de burcht. Daarna dan eindelijk de juiste foto kunnen maken met bijna geen mensen er op. Moe gingen we daarna terug naar de camping waar we hebben gegeten en alles voorbereid voor de komende dagen. Daarna was het al weer bedtijd.
Woensdag 26 September
Het was weer een reis dag en we gaan halverwege zitten. Ons eind doel was Saint Jacques-d’-Ambur. Echter dat was te ver dus zijn we nu gestopt in Arpajon-sur-cére 4 km van Aurillac. Omdat we om 10 uur van de camping af moesten hadden we een snelle afbraak ingezet. Gelukkig was het zonnig en waaide het hard waardoor echt alles droog was J een plus punt van de wind. Het rijden verliep soepel en we hebben onderweg 2 caches gevonden. We hadden ze ook niet opgezocht dus het was ter plekken kijken of er wat ligt. Zo arriveerde we om 16:00 uur op de camping en zaten we 17:00 uur gezellig aan de koffie en soep J. Even het stukje bijwerken en een relaxed avond houden.