Thuis

Beide hebben we afzonderlijk van elkaar wel redelijk geslapen. Echt geland is het nog niet.
In de ochtend is de diabetesverpleegkundige langs geweest en hebben we een leenapparaat voor glucose te meten gekregen en uitleg gekregen van hoe om te gaan met de suiker. We gaan het zien en hopen dat als de prednison afgebouwd is we ook mogen stoppen. Daarnaast is Manon (oncologie vp) langs geweest en samen een fijn gesprek gehad. Gewoon je gevoel te uiten voor Geert was fijn. Eigenlijk de onmacht over het feit wat het lichaam doet en dat niemand hier iets aan kan doen. We hadden het niet kunnen voorkomen.
In de middag heb ik hem opgehaald en na de afdeling bedankt te hebben de standaard riedel afgelopen. Geert naar A5 om de portocath af te sluiten en ik in de rij bij de apotheek.
Eindelijk in de auto naar huis. Blij dat we thuis zijn maar Geert is ook erg moe. Het is nu even de vraag of het van de behandeling is, de uitslag of het psychische. En eigenlijk kunnen we alleen maar zeggen dat het wel een combi zal zijn.
We gaan maar proberen er een plek aan te geven en hopen dat we de positieve move nog wel terug krijgen. Het zal deze keer wat langer duren want we merken aan elkaar dat het echt even tijd nodig heeft.
Dit weekend maar even tijd voor ons zelf plannen en kjken hoe we dit gaan handelen.
Iedereen bedankt voor de lieve kaartjes, reacties en lieve woorden. Dat doet ons goed.
Liefs Geert en Yvonne