Wat eerst een weekend weg zou zijn werd na Pinksteren een chemodag. Echter afgelopen vrijdag 28-6 hebben we lab en controle bij de oncologische verpleegkundige gehad.
Het nieuws was matig. Het belangrijkste lab was nog niet bekend maar Geert voelt zich beperkt in zijn energie en de wondjes in het gezicht zijn nu 2 weken al echt zichtbaar en willen maar niet genezen. Zijn mond is ook kapot waardoor eten moeilijker wordt en hij zich er maar verplicht om te eten. Het feit dat we 21-6 op de SEH geconstateerd werd dat hij Corona had werkt ook niet mee.
Al met al hebben we samen dus besloten om een week rust te nemen en de 12e kuur niet meer te doen. 9 juli scan en 12 juli gesprek. Hier waren wij het ook mee eens en even rust voor het lichaam van Geert. We merken wel dat de mond nu al beter voelt.
Zaterdag met vrienden nog heerlijk gefietst in België en caches gedaan. Dit ging eigenlijk super. Af en toe een standje extra ondersteuning maar daar hebben we die fiets ook voor. Via de mail hebben we onderweg ook de bloeduitslagen gezien en waar we al bang voor waren werd toen bevestigd. De tumormakers zijn fors gestegen. Op de terug weg daar samen over gehad en gepoogd dingen te beredeneren en maar niet te veel na te denken maar dat is lastig. Wij hebben het gevoel dat we weer op hetzelfde niveau zitten als afgelopen januari. Alleen nu voelt Geert echt dat hij ingeleverd heeft en minder snel hersteld. Kijken naar de toekomst wil je dan eigenlijk niet.
Zondag een rustige dag. Geert had wel koorts 38.6 echter geen klachten dus zo maar gelaten want meer als sport op tv kijken zouden we ook iet doen. Dit was onze rustdag 🙂
Vandaag 1-7 hadden we bewust een dag weg gepland om lekker met zijn twee te gaan wandelen en lunchen. Echter werd het weer een dagje SEH Radboud. Geert voelde zich in de ochtend prima alleen bij het wassen had hij een koude rilling en die heeft onderhand een kwartier geduurd. Radboud gebeld en toch maar met een bezoekje vereerd. Na röntgen en lab weer terug naar huis zonder dat er eigenlijk iets gebeurd is. CRP was wel weer gestegen maar niet zo veel dat ze er wat mee wilde en men wijt het toch echt nog aan de corona of een ander virusinfectie. Ik ben bijna in staat om maar niet meer te bellen, maar ja hij zat toen hij naast me zat 5 minuten te klappertanden en als hij bewust zijn kaken op elkaar hield schudden zijn lijf dat is toch ook niet normaal. Maar tegen de middag voelde hij zich weer goed en mochten we naar huis.
Rond 5 uur waren we thuis en zijn we door een vriendin lief verrast en hebben we samen nog heerlijk gegeten in Venray. Toch onze trouwdag leuk afgesloten en genoten van elkaar en dubbel naar de toekomst gekeken.
In het kort ons verhaal.
Liefs Geert en Yvonne
dit is de website van Geert en Yvonne