Het is weer zo ver. Geert krijgt vandaag een behandeling aan zijn lever. De 2 plekjes op de lever worden weggebrand. Met een luxe woord ablatie. Niet wereldvreemd want dit wordt de tweede keer.
Ik ben naar het werk gegaan en hij werd in de ochtend opgenomen voor de predilutie. Extra vocht toedienden zodat het contrast sneller uit zijn lichaam gaat. Tegen 12 uur is hij naar de radiologie gegaan. Na mijn werk heb ik telefonisch nog niets gehoord dus ging er al vanuit dat het wat langer ging duren. We hebben gisteren nog gevraagd om wat elektrolieten af te nemen aan de nefroloog omdat geert de laatste tijd wat meer moe is maar helaas hebben ze standaard nierfunctie afgenomen en niet Bic en calcium. Maar ja eind juni moet hij naar de nefroloog dus dan zal alles wel meegenomen worden.
Kwart over vijf werd ik gebeld door de radioloog. Ik was blij dat hij belde echter was ik niet zo blij met wat hij vertelde. Het is een lange procedure geweest. De plekjes waren gegroeid. Mijn vraag of het plekje in segment 4 was of juist in segment 7 blijkt dat beide plekjes gegroeid waren. Met dit resultaat hebben ze eerst met de oncoloog overleg gehad of ze moesten opereren of dat ze toch zouden starten met Chemo. Omdat het in zo’n korte tijd gegroeid was. Uiteindelijk hebben ze besloten om toch de ablatie door te zetten. Het plekje op 4 was fors gegroeid en was nu 4,5 cm en hebben ze 3 keer een naald in gestoken om de cellen te verbranden. Het plekje bij 7 was gegroeid echter was wel te behandelen. Hieronder was wel weer een nieuw plekje gevonden.
Hier was ik eigenlijk wel van geschrokken. Tuurlijk weet je dat dit kan maar de eerste keer ging goed en was het niet zo erg gegroeid alleen een klein plekje bij gevonden. Nu blijf ik met vragen zitten die hij natuurlijk niet kan beantwoorden. Vandaag zien we ook geen chirurg, dat snap ik maar het is gewoon ***. Tevens te horen dat hij moest blijven. Schijnbaar was dit bij de verpleging bekend echter bij ons niet.
Uiteindelijk kwam Geert om kwart over zeven terug op de afdeling. Nog erg slaperig en toch wel wat pijn in de buik. Het was wel uit te houden. Langaam aan werd hij wakkerder. Hem ook maar het nieuws verteld en beide voelde we ons leeg en het gevoel hebben dat het nooit op houdt. Geert heeft vandaag van de dermatoloog ook gehoord dat de plekje op zijn wang en in de nek plaveiselcelcarcinomen zijn en dat deze ook verwijderd moeten worden. Ook hier wachten we op een oproep.
Maar ja nu maar eerst zorgen dat hij uit het ziekenhuis komt en dat ik hem mee naar huis mag nemen en daarna maar eens kijken dat onze vragen beantwoord worden of dat we gewoon domme pech hebben.
Liefs van ons.