Week 1
Zaterdag 28 juli
Vandaag was het dan eindelijk zo ver dat we konden vertrekken naar IJsland We hadden Mario gevraagd of hij ons naar het treinstation van Deurne wilde brengen. Om half acht was Mario bij ons en na een bakkie zijn we doorgereden naar Linda en Marco. Hier nog even de tassen gemeten en ons verbaasd dat we qua kilo’s helemaal niet zo veel bij ons hadden. We wachten wel af wat dat op de terug reis zal zijn. Linda zat er erg gestreept bij met de gekleurde tape op haar nek. Ook haar rug was onder getapet. Zo maar hopen dat ze de vakantie volhoudt. Bij het treinstation van Deurne hebben we afscheid genomen van Mario. Er zijn nog altijd mensen die moeten werken. Wij wachtten rustig op de trein en konden vrij snel instappen. In Eindhoven stond onze trein al klaar dus het perron over en richting Schiphol. Op het vliegveld konden we vrij snel onze bagage inchecken en hebben we wat geluncht, voordat we het vliegtuig instapten. Het blijft geen favoriete bezigheid van Linda, maar ze is er weer heelhuids doorgekomen. In Reykjavik aangekomen was het even zoeken naar de persoon die ons de auto zou verstrekken. Deze was echter snel gevonden. De formaliteiten werden afgehandeld en de auto werd ingeladen. Eigenlijk zaten we nog best ruim. Rijden naar Reykjavik kwamen we langs de BONUS. Dit moeten we dus onthouden als supermarkt van IJsland. Even wat inkopen gedaan en dan richting ons hotel. Deze was snel gevonden en na het inchecken konden we naar de kamers toe. Jammer genoeg was het op de 4 etage zonder lift, dus we moesten al onze zooi tillen. De kamer ingericht en nog een rondje gelopen door een klein deel van de stad. 3 caches gelicht en de heren hebben veel foto’s gemaakt. Jammer dat de wolken op kwamen zetten want het was vandaag gewoon schitterend weer. Je merkt dan ook dat het gelijk kouder wordt en dat een vest geen overbodige luxe is. In het hotel hebben we nog wat gezeten en op de ipad van Marco het journaal van de Olympische spelen gevolgd. Zo krijgen we er toch iets van mee.
Zondag 29 juli
Na een redelijke nacht slaap te hebben gehad, we moesten wel even wennen aan het tijdsverschil, zijn we na het ontbijt op weg gegaan met de route. Jammer dat de wolken zijn blijven hangen want vanochtend was het wisselvallig weer met af en toe een bui en bewolkt. Net of we niet weg zijn geweest uit Nederland. We hadden vandaag een flinke rit van meer dan 200 km voor de boeg, met veel bezienswaardigheden, dus het zou een druk programma gaan worden. We gingen dus gauw op weg en hadden al direct een heel mooi stuk route te pakken. We zijn een weggetje ingereden wat ons werd aanbevolen door de routebeschrijving, met schilderachtige plaatjes. Dat was ook echt waar, wat een prachtig landschap. We eindigden bij een geothermische centrale, waar de stoom zo uit de grond kwam. Indrukwekkend! Hierna mochten we dezelfde route weer terugrijden. Dit was geen straf, want het was zo mooi, dat je rustig alles nog een keer kon bekijken. De volgende stop was Thingvellir. Hier ligt de breuklijn tussen de aardplaten van Amerika en Europa en was het eerste parlement opgericht en werd er ook recht gesproken. Het was een fikse kloof en je moeilijk voor te stellen dat je aan 1 kant in Amerika zat en aan de andere kant in Europa. Wat helemaal moeilijk was je voor te stellen was dat die rotswanden elk jaar 2 cm verder uit elkaar gaan staan. Geert zei het mooi: als je er een touwtje tussen hangt, dan knapt dat op een gegeven moment. Op de terugweg van de kloof hadden we het idee opgevat om een alternatieve route terug te lopen. Het begon heel mooi, met aan weerszijden prachtige uitzichten. Op een gegeven moment was het pad eigenlijk een beetje weg en werd het gras wat hoger. We moesten echter ergens de kloof weer oversteken en dat kon pas een aantal km verder. Toen nog weer helemaal terug. We hebben nog een lift proberen te regelen in een pick up, maar dat lukte helaas niet, dus toch maar teruglopen. Gelukkig was het droog en was het een mooie wandeling. Wel waren we blij dat we bij de auto waren, want we hadden inmiddels wel honger, dus een cup a soupje ging er wel in. Even de bammetjes naar binnengewerkt en gauw weer verder, want we hadden nog genoeg voor de boeg. De volgende stop waren de geisers. Enkele werkten niet meer (Geysir), maar een aantal nog wel. Leuk was de (litla geysir = kleine geysir), wat eigenlijk een soort klein bubbelbadje was. De Strokkur was een grote. Op onregelmatige tijdstippen spoot met enorme kracht het water hoog op uit de aarde. Het water was tussen de 80 en 100 graden, dus niet echt geschikt om even in te gaan badderen. Daarna was het de beurt aan de Gulfossen om door ons te worden bezichtigd. Grappig was dat we een aantal mensen op de diverse bezienswaardigheden steeds weer tegenkwamen. Wat we ook meer dan genoeg tegenkwamen waren 4 wiel aangedreven auto’s , we hebben er nu in 2 dagen tijd al meer gezien dan in Nederland in een heel jaar! Die gulfossen, was echt heel erg indrukwekkend, met een enorm geweld stroomt hier gemiddeld 110 kuub water per seconde naar beneden, vanaf die 30 meter hoge waterval. Het was echt supermooi om gezien te hebben, wat een staaltje natuurgeweld. Gelukkig is het er nog, want het had niet veel gescheeld of het was ingedamd. Een milieuactiviste die gedreigd heeft zich van de waterval af te werpen, heeft dit kunnen voorkomen, waardoor het als natuurmonument bewaard is gebleven. Toen richting Selfossen, waar onze jeugdherberg stond. Onderweg hebben we nog een kerkje in Skalholt bezocht. Hierna nog een pseudokrater, oh nee explosiekrater (je moet het natuurlijk wel goed zeggen!) bezocht, Kerio. Dit was een hele mooie en diepe krater, met prachtig blauw water. Het was, zoals Geert mooi omschreef, een compacte krater, waardoor je er mooi omheen kon lopen, wat nog een leuk wandelingetje was. Omdat we toen toch wel echt genoeg gewandeld hadden voor vandaag, gingen we dus snel naar de jeugdherberg. Een vele grotere dan die van de vorige dag. Minder luxe, maar keurig netjes. Omdat we inmiddels vergingen van de honger, het was al bijna half 9, wilden we snel iets eten. We zijn naar domino’s pizza gelopen en hebben ons daar tegoed gedaan aan supergrote pizza’s. Alle calorieën die we eraf gelopen hadden, hebben we er weer aan gegeten. Geert werd de “leo” van de dag (leo= lomp en onhandig). Hij had nl. ’s ochtends al een kop koffie over zichzelf heen gegooid en vond het blijkbaar leuk om met cafeïne houdende dranken te gooien, dus hij gooide ook een flink glas cola om. Tussendoor had hij ook nog gedacht: he, hete dranken is ook leuk, dus probeerde hij het ook nog met de cup a soup van Yvonne, die dit ternauwernood wist te voorkomen. Geert is dus met stip de leo van de dag, benieuwd wie het morgen gaat zijn! Na de maaltijd bij domino’s zijn we terug gelopen naar de jeugdherberg, om het eten even te laten zakken. We hebben nog even bij elkaar gezeten in de gezamenlijk e woonkamer, waar we het niet laat gemaakt hebben, want we waren erg moe na al dat gewandel van vandaag. Het was een erg mooie dag met prima weer, als we zo’n weer de hele vakantie mogen houden, dan hoor je ons niet klagen in ieder geval!
Maandag 30 juli
Vandaag zijn we op pad gegaan om uiteindelijk in de berg hut te gaan slapen. Maar voordat het zo ver was hebben we onderweg verschillende dingen gezien. Het eerste wat we gezien hebben waren de tweelingwatervallen. De Hjálparfoss. Hier konden we twee mooie watervallen gezien en hebben Geert en Marco zich zelf uit kunnen leven met fotograferen. Linda en ik hebben de muggen/vliegen verjaagd wat die zaten daar behoorlijk veel. Van hieruit zijn we naar Stöng gereden. Hier is een aantal jaren geleden een oude boerderij opgegraven. Deze hebben ze geprobeerd zo na te bouwen dat het voor ons toeristen inzichtelijk wordt hoe ze vroeger geleefd hebben. Van hieruit was er een route die naar Gjáin gelopen. Dit was een canyon waar verschillende watervallen op uit kwamen en de rotsen door het klimaat zo aangetast waren dat je er verschillende figuren in kon zien. De route terug naar de auto was weer een met een omweg omdat we ergens de verkeerde route gelopen hebben. Echter wederom was het schitterend om te lopen en van het uitzicht te genieten. Een maal terug bij de auto hebben we de weg vervolgd richting de op 1 na hoogste waterval van IJsland, de Háifoss. De gps gaf aan dat hier ook een oppakker aanwezig was die we gelijk maar gelogd hebben. Een collega van Linda had haar nog een TB meegegeven om ergens te verstoppen in IJsland. Deze hebben we dus maar hier achtergelaten. De waterval was schitterend en heel mooi om te zien.
Vanaf de waterval zijn we doorgereden naar de Landmannalaugar. De weg er naar toe was onze eerste echte serieuze gravel weg. Het duurde ook maar ongeveer 30 kilometer over een weg waar je maar maximaal 35 km per uur kon rijden en waar je als inzittende moest oppassen dat je hoofd het dak niet raakte maar het uitzicht wat we tegen kwamen was schitterend. De verschillende kleuren van het zand/heuvel wat we in het begin tegen kwamen was mooi. Later kregen eerder last van het zand omdat het zo hard waaien en de wind het zand opblies waardoor we min of meer in een zandstormpje reden. Je wilt dus ook niet weten hoe onze auto eruit zag. Gelukkig hadden we nog een autobad gepland vlak voor dat we bij de hut aankwamen. We moesten namelijk een rivier die in twee etappes verdeeld was doorkruizen. We hebben eerst een paar auto’s voor laten gaan om te bekijken hoe hun dat deden en daarna zijn Linda en Yvonne de auto gaan verplaatsen. Geert en Marco hebben dit natuurlijk vastgelegd. Het was echt gaaf om te doen. Nadat we ons aangemeld hebben, hebben we op de slaapzaal onze slaapplek klaar gemaakt. We lagen met ongeveer 20 mensen op een zaal. We hebben zelf een maaltijd gekookt en hebben na het eten nog een rondje op het terrein gelopen en een cache gelogd. In deze cache hebben we onze eigen TB verstopt. Hij mag de wereld rond reizen. Naast de hut had je ook nog een camping waar particulieren lagen maar ook verschillende organisaties die reizen aanbieden. Dit hadden we alle niet verwacht. Ook niet dat de temperatuur en de wind daar boven ook behoorlijk fris kunnen zijn bij menig een kwam muts en sjaal van pas. Maar er hing wel een gezellig sfeertje. Rond half elf zijn we gaan slapen of eerder gezegd gepoogd te gaan slapen want in zo’n hut slaap je toch altijd anders.
Dinsdag 31 Juli
Nadat de vroege lopers al vertrokken waren voor hun huttentocht zijn wij tegen 7 uur opgestaan en hebben we in de gezamenlijke keuken ontbeten. Nadat we ook nog ons lunchpakket gemaakt hebben en we de wandeltassen klaar hadden zijn we begonnen met onze dagwandeling in Landmannalaugar. We liepen de Brennisteinsalda route van 8,5 kilometer. Het eerste gedeelte liepen we door een lava veld. Hierna liepen we door een soort weide dal waar ook wat moerasachtige gebied tussen lag. Hierna gingen we de berg op. Het eerste stuk was behoorlijk steil wat Geert en Yvonne behoorlijk pittig vonden. Op de route stond aangegeven dat het de route opgedeeld was in middelmatig en een aantal stukken steil. De steile stukken waren echt steil. Linda en Marco liepen als berggeiten de helling op. Ieder in zijn eigen tempo haalde we ronds lunchtijd de top waar we boven echt genoten hebben van het uitzicht en onze boterhammen opgegeten hebben. Nadat we nog met andere wandelaars op de top gepraat hebben zijn we begonnen met de afdaling. Voor Linda niet haar favoriete bezigheid en bij Marco en Geert kwamen de stokken er aan te pas. Het eerste stuk was dan ook weer steil naar beneden lopen. Nadat het wat vlakker werd kwamen we ook weer de mensen met volle bepakking tegen die een huttentocht aan het lopen waren. Tevens kwamen we langs het pad ook echt nog sneeuw tegen. Weer een stukkje dalen kwamen we bij een gedeelte waar de grond echt rood was al heel warm aanvoelde. Onder aan deze heuvel was een heel groot zwavel put waar de damp uit de grond kwam en het ontzettend rook naar zwavel. Hier voelde we ons net of we weer tussen de japanners zaten want het gehalte toeristen uit bussen was hoog. De weg vervolgde ons weer tussen de lavastenen en door een mooie canyon waar we ons weer verbaasde wat voor verschillende kleuren we allemaal tegen kwamen. Uiteindelijk kwamen we tegen ongeveer half twee aan bij de hut. De gehele tocht hebben we genoten van de vele vergezichten de hele mooie verschillende kleuren en de heren hebben ontzettend veel foto’s gemaakt. In totaal ongeveer 400. Nadat we weer wat uitgerust waren zijn Linda en Marco in de auto gestapt om de waterdoorsteek weer te gaan wagen. Wederom was dit geen probleem en super leuk. Vanaf de berghut nog naar een krater geweest die aardig was om te zien. Vandaar uit gingen we via de F225 onze weg vervolgen wat betekende dat we weer ongeveer 2 uur aan het hobbelen waren over gravelwegen en twee keer een echte waterpassage moesten doorkruizen. Door dat er voor IJslandse begrippen niet echt veel geregend heeft waren de waterpassage niet echt spannend. Weer op de weg 26 uitkomend beschreef de route dat we nog een waterval konden bezichtigen. Dit hebben we nog even gedaan en het weer was iet wat veranderd waardoor we bijna werden weggeblazen. Nadat hier ook de foto’s gemaakt zijn, richting Selfoss gereden waar we weer naar de Youth Hostel zouden gaan. Vooraf nog even getankt al thans dat was de bedoeling echter onze tankdeurtje ging niet meer open. Een IJslands autoboekje kon ons ook niet verder helpen dus we hebben maar de hulp van de tankbedienden gevraagd. Blijkbaar heeft hij dit vaker voor handen gehad want hij had het probleem zo verholpen waardoor we toch konden tanken. Na de belangrijkste boodschappen gedaan te hebben zijn we naar ons hostel gegaan. Hier alles snel uitgepakt en de heren hebben lekker voor ons gekookt. We kregen een diner met romantisch kaarslicht J. Op het menu stond witvis, met gebakken piepertjes, dorperwtjes en worteltjes en yoghurt na. Ik moet eerlijk zeggen we hebben heerlijk en alles (veel dus) opgegeten. Nadat we alles hadden opgeruimd waren we zo moe dat we tegen half tien naar bed zijn gegaan.
Woensdag 1 augustus
Vandaag waren we vroeg opgestaan om naar ons volgende bestemming te rijden. We waren er namelijk gisteravond achter gekomen dat het programma van 2 augustus zo vol stond dat we vandaag al wat bezienswaardigheden gaan bezoeken. Na een lekker ontbijt zijn we op pad gegaan. We zijn eerst naar de watervallen van Seljalandsfoss gegaan. Hoeveel watervallen we al gezien hebben weet ik niet, maar ze blijven mooi om te zien en elke keer is de kleur dan weer net iets anders. Deze waterval was bijzonder, omdat je er achterlangs kon lopen. Hierna zijn we naar het hoogtepunt van de dag geweest. We zijn naar de papegaaiduikers gegaan. Eerst boven op de vuurtoren bij Dyrhólaey. Hier kon je ze echt van heel dichtbij zien. Geert en Marco hebben dan ook op hun buik gelegen om de vogels vast te kunnen leggen. Tevens hebben we hierboven ook nog twee cache gedaan een oppakker en een earth. We zijn er wel achter dat IJsland heel veel earthcaches kent. Nadat we boven alles gezien hebben en bij de auto onze boterhammetjes en wat soep gegeten hebben zijn we onder naar de berg gereden. Hier kon je namelijk nog meer papegaaiduikers zien en nu nog dichterbij dan boven bij de vuurtoren. We hebben nog geprobeerd de vogels in de lucht vast te leggen, maar dat is wel heel lastig. Tevens hebben deze beestjes een aparte manier van landen. Vlak voor de rots draaien ze zich in de wind en laten ze zich op de rots vallen. Als ze dan op een andere papegaaiduiker vliegen is dat een geval van “shit happens”. Leuk om te zien hoe dat gebeurd. Zoals jullie merken hebben we hier veel tijd doorgemaakt. Voordat we richting Vik reden voor de noodzakelijke inkopen en wat souvenirs zijn we nog naar een gitzwart strand gereden. Met een mooi strakke blauwe lucht en een zonnetje kwam dit goed tot zijn recht. Het was tijd geworden om naar de jeugdherberg te rijden. Het was een oud schoolgebouw, maar toch goed te doen. Het enige minpuntje was een sauna als keuken zeker als je er met meerdere personen aan het koken bent. Na een lekker maaltijdje hebben we een wandeling gemaakt naar de waterval die naast de jeugdherberg lag en daarna gaan zitten in het zitje wat tv / puzzel / cache verwerken / en lekker praten met andere gasten de avond door gekomen.
Donderdag 2 augustus
Na dat we alle spullen weer vervoersklaar gemaakt hebben zijn we lekker gaan ontbijten. Waarna we bijna rechtstreek door gereden zijn naar de gletsjer. We hebben eerst een mooi klein turf kerkje bezichtigd. De gletsjer toer was super. Voor Geert en Yvonne was het de eerste keer, Linda en Marco hebben het al vaker gedaan. Het weer was super en de gevoelstemperatuur was ongeveer 4 graden. De gletsjer zelf was in het eerste gedeelte heel vies. Je had eigenlijk niet in de gaten dat je op ijs liep, omdat het ijs gewoon zwart was. Dit was allemaal afkomstig van de vulkanen. Tijdens de 2 uur durende wandeling op het ijs kregen we de uitleg hoe het allemaal ontstaan is en dat het dagelijks nog verandert door de weersomstandigheden, aardbevingen en de vulkaan. Tijdens de wandeling kregen we stijgijzers en een pikhouweel. Het laatste kregen we min of meer voor de show mee, want deze hebben we niet gebruikt. Na de gletsjertour zijn we doorgereden naar het gletsjermeer (gletsjerlagune Jökulsárlón). Super mooi. We hebben hier een hele tijd gestaan en in bijna elke ijsschots konden we wel een figuur benoemen. Het was ook heel mooi te zien dat de ijsschotsen verschillende kleuren en afmetingen hadden. Van doorzichtig net als glas, tot aan lichtblauw en wit. Hoe heet we het in de morgen hadden met onze thermokleding aan, hoe blij waren we nu omdat het nu wel heel lekker aanvoelden. Nog een cache gedaan van de groene auto en toen doorgereden naar de Hostel waar we deze nacht zouden verblijven. Dit was in het plaatsje Höfn (uitspreken Hup en dan zeggen of je inademt). We zaten in een oud schoolgebouw en de kamers zagen er goed uit. We zijn gezellig gaan uit eten in restaurant Pakhuuset (’t Pakhuis). Dit was een restaurant aan de haven waar we super lekker gegeten hebben. Marco en Geert hadden kreeft, Linda had lam en Yvonne had kabeljauw. Alles superlekker en als afsluiter een lekker toetje. De heren hebben nog de haven bij nacht gefotografeerd en hierna zijn we terug naar het hostel gegaan om lekker te gaan slapen.
Vrijdag 3 augustus
Vanmorgen weer op tijd in de auto. Een lange route te gaan. Eerst nog even naar de haven van Höfn (spreek uit “Hup”) om een cache op te halen. Het is bewolkt, dus het eerste stuk van de route is nogal grijs. Toch onderweg maar wat gestopt om foto’s te maken. Bij de vuurtoren waar we weer een cache doen waaien we bijna weg. Het is koud. Ook in het vissersplaatsje Djupovogur waar we lunchen, is het met de jassen aan. Gelukkig is het wel droog en er is genoeg te lachen als Linda en Yvonne proberen samen een ei te leggen? Halverwege moeten we kiezen tussen de korte of lange route, maar Geert en Marco besluiten om ze maar gewoon allebei te doen. We gaan even weg van de kust en het weer wordt meteen stukken beter. De route de berg op is schilderachtig mooi en als we stoppen bij een waterval en daar even blijven genieten, zitten we in de felle zon. Daarna weer terug naar de andere route. We komen weer bij de kust, waar we direct weer in de koude mist komen. Even op bezoek bij Petra’s (Petru) stenenmuseum in Stodvarfjördur. Deze vrouw heeft haar hele leven stenen verzameld en die tentoongesteld in haar huis en tuin. Erg leuk om in rond te lopen. Ondertussen is het een lange dag aan het worden, dus we nemen de directe weg naar de hostel in Seydisfjördur. Als we aankomen bij de locatie – na een lange bergpas die we in de dichte mist met bijna geen zicht bereiken – schikken we een beetje. Een wel heel erg oud gebouw, met een inrichting die zelfs in 1960 al oud was. Gelukkig komen we er achter dat er nog een vestiging is en dat wij naar die andere moeten. Dat is een oud ziekenhuis in het centrum van het plaatsje. Ook erg oud, want het gebouw is uit 1898, maar wel gezellig en veel netter. Vlug het avondeten maken (aardappelpuree met hamburgers, broccoli en boontjes) en nog vlug een paar dingetjes wassen. Dan is het al weer tijd om de slaapzak op te zoeken.